खिडकीत बसून
बाहेर कोसळणारा पाऊस बघणं
आता नेहमीचंच झालंय
हल्ली मी पावसात भिजायला जात नाही
तुझ्याविनाच चिंब व्हायचं?
छे! मनच मानत नाही
मग थेंबांनाही वाटते ओढ माझी
येतात ते माझ्या खिडकीपर्यंत
पण ओंजळ पूढे करून
मी त्यांना अनुभवत नाही
तुझा आधार सुटल्यापसून
हातच पुढे सरत नाही
कधी पाउस वाराही घेतो साथिला
अन् डोकावू पाहतो माझ्या घरात
खिडकीचं बंद होणं तेव्हा
एक क्षणही लांबत नाही
हल्ली तुझ्या आठवणींना
घरातच मी घेत नाही
आज मात्र मला पावसानं
भर रस्त्यात पकडलं
आठवण करुन देऊन तुझी
अन् मग विचारलं,
"तुला झालंय तरी काय?"
मी म्हटलं नातं तुटलं,
आता कुणाची सोबत नाही
तूही जा आता
जून्या आठवणींशी मी
मन माझं जोडत नाही
तो गेला, थोडा रागावून
न भिजवता !
भिजण्यापासून तर वाचलो
प्रश्न एकच होता,
मनात दाटलेल्या पावसापासनं
मी कसा वाचणार आता ?
----------------------------------------- जगदिश
Thursday, July 17, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Agadi Manala Sparshun Jatat Tujhe Shabda...!
Mani Bhavana Bharlyavina Shabda Suchat Nahit...
Aakashat Megh Datalyavina Paoos Padat Nahi...
Apratim...!
Post a Comment