एकटा घरी असताना...

पहिलं प्रेम...

ती म्हणाली,
" मी पहिल्यांदा कुणाचा हात असा हातात घेतेय,
पहिल्यांदाच कुणाची इतकी ओढ वाटतेय !
हा पहिला स्पर्श मी आयुष्यभर जपून ठेवेन "

मी नाही म्हणू शकलो तसंच
कारण....
माझ्या जवळ जवळ सगळ्याच पहिल्या वेळा
आधिच झालेल्या

खरं तर पहिला शब्द सोडला तर
माझ्याही मनात भावना तशाच,
तितक्याच उत्कट
पण तिच्या अपेक्षांसमोर अपूर्‍या,
अधुर्‍याच 'पहिल्या' शब्दाविना...

तिनं माझ्या डोळ्यांत बघितलं
आणि तिला जे कळायचं ते कळलं
नकळत हातात घेतलेला हात
तिने अगदी हळूवारपणे सोडवून घेतला
मग....
मी नाहीच थांबवू शकलो,
तिच्या पापण्यांत डोकावणारी आसवं
माझ्या मनात येणारी आठवं
' मला उशीर होतोय मी निघते म्हणत '
तिची निरोप घेणारी पावलं

आणि तितक्यात...
पाऊस आला
अगदी मुसळधार
मी नेहमीसारखाच होतो छ्त्रीशिवाय
आज तीही छत्री विसरलेली
तसं भिजणं, आम्हां दोघांच्या आवडीचं

पुढच्या काही क्षणांतच आम्ही दोघेही चिंब झालो
ती थांबली, वळली....
मी जवळ गेलो
आणि ती पटकन मिठीत शिरली....
मी, " पहिला पाऊस कधीच पडून गेला ग! "
ती, " हो, पण आताचा पाऊसही तितकाच खरा आहे ! "

-------------------------------- जगदिश

पाऊस....बाहेरचा आणि आतला

खिडकीत बसून
बाहेर कोसळणारा पाऊस बघणं
आता नेहमीचंच झालंय
हल्ली मी पावसात भिजायला जात नाही
तुझ्याविनाच चिंब व्हायचं?
छे! मनच मानत नाही

मग थेंबांनाही वाटते ओढ माझी
येतात ते माझ्या खिडकीपर्यंत
पण ओंजळ पूढे करून
मी त्यांना अनुभवत नाही
तुझा आधार सुटल्यापसून
हातच पुढे सरत नाही

कधी पाउस वाराही घेतो साथिला
अन् डोकावू पाहतो माझ्या घरात
खिडकीचं बंद होणं तेव्हा
एक क्षणही लांबत नाही
हल्ली तुझ्या आठवणींना
घरातच मी घेत नाही

आज मात्र मला पावसानं
भर रस्त्यात पकडलं
आठवण करुन देऊन तुझी
अन् मग विचारलं,
"तुला झालंय तरी काय?"
मी म्हटलं नातं तुटलं,
आता कुणाची सोबत नाही
तूही जा आता
जून्या आठवणींशी मी
मन माझं जोडत नाही

तो गेला, थोडा रागावून
न भिजवता !
भिजण्यापासून तर वाचलो
प्रश्न एकच होता,
मनात दाटलेल्या पावसापासनं
मी कसा वाचणार आता ?

----------------------------------------- जगदिश