रातराणी आणि गुलमोहर

' आज रातराणी दरवळत नाहिये रोजच्यासारखी ! '
सखीनं अंगणात येऊन बघितलं......
आणि....रातराणीला पाहून सखी हिरमूसली

ती फुलली तर नव्हतीच, उन्मळून पडली होती
थोड्या कोमोजलेल्या फुलांसह
विस्कटलेल्या, ओरबाडलेल्या पानांमधे

सखीही खचली, उदास झाली
जिच्या साथीत इतक्या राती जागवल्या होत्या
जिच्या असण्यानं चोहो दिशा भारुन टाकल्या होत्या
जिनं सखीला विरहात सावरलं होतं
जिच्या दरवळत्या गंधानं तन-मन मोहरलं होतं
ती आज नव्हती....
आणि यापूढे कधीच असणार नव्हती

मग सखी एकटीच जागली एक रात्र
आठवणी आल्या
श्वास अडले
क्षण बावरले
नभ कातर झालं
मेघ बरसले
डोळे थकले
आणि हळूवार, नकळतच
मिटूनही गेले

सकाळी जाग आल्यावर
सखी गच्चीत गेली
तशीच उदास... दु:खी

समोर बघीतलं तर
गुलमोहर बहरला होता......

सखीच्या ओठांवर हसू फुललं
ती दु:ख विसरली
रात विसरली
त्या बहरात हरवली

अंगणात तर रातराणी नव्हतीच आता
आणि सखीच्या मनातही
गुलमोहरच भरला होता !

----------------------------------------- जगदिश